|
In tegenstelling tot de Amerikaanse PostScript / TrueType stroming vinden we in Europa een overwegend Duitse stroming, gebaseerd op de Europese traditie van lettergieters met veel gevoel voor esthetiek en minder gericht op effect. De fonts van Signum!2 [later Signum!3] zijn vertegenwoordigers van
de Europese traditie. Een traditie waarin ook recht gedaan kon worden
aan de enorme verscheidenheid in bijzondere lettertekens. De Duitse
Wie zich bezighield met de studie van het Burmees kocht het Signumpakket en en passant een Atari-computer erbij. Er was en is eigenlijk nog geen alternatief. |
What is very typical for the European - i.e. predominantly German - programs is that they reflect the European typographical tradition of typefounders who pay attention to esthetics and don't care much for cheap and quick effects. This in a sharp contrast to the American PostScript / TrueType orientated programs. Signum!2 fonts [and that goes for Signum!3 as well] do represent
the European tradition. A tradition in which there is place for
special characters. The German Who was studying for instance the Burmese language had but one option: to buy Signum! and thus an Atari computer as well. There was and - as a matter of fact - is still no alternative. |
|
Signum!2 fonts waren specifiek bestemd voor het printen met een 9-naalds resp. 24 naalds printer. Veel later ontstond ook de mogelijkheid voor inkjet en laserjet printers. Tot op heden echter maar met een maximale resolutie van 600 dpi [dots per inch]. Belichting op film was niet aan de orde, en daarmee bleef de inzet mogelijkheid van Signum in de grafische industrie beperkt. En ook aan de wens om vector-fonts kon niet worden voldaan. Pas met de komst van Signum!3 fonts [en NVDI] is het Signum! formaat - met 255 te coderen lettertekens in 8 bit - beter af te stemmen op wat elders mogelijk is. |
Signum!2 fonts were meant for printing on a 9- or 24-pins needle-printer. A took sometime before they could be used in connection with deskjet or laserjet printers. The highest resolution possible so far was 600 dpi [dots per inch]. Imagesetting on film was out of the question and that prevented the program to be widely used in the printing branch. Also vector fonts weren't possible. It took version 3 - Signum!3 - to be able to use vector fonts [through NVDI's rasterizing] and to commit to a 255 characters / 8 bits format. |
|
De fonts voor Calamus zijn niet zo zeer gericht op gebruik met exotische talen maar meer bedoeld voor de Europese typograaf met smaak. Calamus fonts, hoewel qua formaat verwant aan de PostScript fonts, kunnen niet zondermeer voor PostScript printers en belichters gebruikt worden. De speciale apparatuur [RIP of Raster Imaging Processing] die bij PostScript nodig is om de vector-fonts om te zetten in bitmaps kan bij Calamus achterwege blijven. Het omzetten gebeurt bij Calamus software-matig de zogenoemde softRIP-ping. Deze bewuste keuze voor niet-PostScript systemen vinden we overal in de Calamus programma's en modules terug en maakte de acceptatie niet altijd even eenvoudig. Pas eind 1992 wordt een opening richting PostScript gemaakt met conversie-programma's in beide richtingen althans wat betreft beeldformaat nog niet wat betreft de fonts. Bij de overstap van Calamus naar het Windows NT platform werd de PostScript deur pas echt open gezet. Desalniettemin zou het niet kunnen conformeren aan de [MicroSoft] standaards daar Calamus opbreken. |
Calamus fonts to be used for exotic languages hardly exist. These fonts appeal to the European typographer with taste. Although the Calamus font format is similar to that of the PostScript fonts Calamus fonts can't be used for PostScript printers or typesetters. Where PostScript needed special Raster Imaging Processing equipment [RIP's] to convert the PostScript formulas into bitmaps, Calamus had this ripping [soft-ripping] built in the programme. The choice for non-PostScript - however a very deliberate one - made an enormous inpact on one hand but on the other hand was quite an obstacle for a broader acceptance. Only at the end of 1992 a small opening by ways of conversion programmes was made. This related only to the image-formats not the font-formats. The availability on the Windows NTplatform should have cleared the way for PostScript but the demanding MicroSoft standards turned out to be an immense obstacle. |
|
Er zijn thans 4 basisvarianten van Calamus: 1.09N, S, en SL, en de Windows NT cq Windows 95 versies. De S variant als opvolger van 1.09N. De SL variant voor de professional die met een belichter werkt of met een hoge resolutie printer. De recentste SL versie is die van zomer 1998. De Windows varianten maakten een eigen ontwikkeling door die stop gezet lijkt te zijn. Inmiddels had nog een ander Atari-programma zich geworpen op het gebruik van PostScript Type 1 fonts en wel het bijna uitsluitend in de Anglosaksische wereld bekende Pagestream. In Duitsland kon met Didot [Line Art], later DA's layout resp. Vektor, ook PostScript Type 1 fonts worden ingezet. In de snel tertuglopende Atari markt hebben beide programma's toch nog een kleine groep van aanhangers. |
There are 4 basic types of Calamus: 1.09N, S, SL and the Windows NT/Windows 95 version. The S variant was meant to be the successor to 1.09N on the private user market. The SL variant was meant for the professional market using typesetters and high resolution printers. The latest SL version is the Summer '98 one. The development of the Windows variants seems to have been stopped. In the mean time in the UK another Atari programme had started using PostScript vector-fonts: Pagestream. And in Germany Didot [Line Art], later DA's layout or Vektor could also use PostScript Type 1 fonts. In the slowly disapearring Atari market the two programmes still have a smal following. |
, de Franse 
en de Spaanse 
, het zijn allemaal
lettertekens waar de Amerikaan geen boodschap aan heeft. En dan praten
we nog maar niet over de Oosteuropese of Aziatische talen.