DTP versus Web-publishing

Het beschikbaar hebben van een behoorlijke collectie lettertypes - fonts stond altijd ten dienste van het drukklaarmaken van een hoeveelheid tekst - al of niet vergezeld van de nodige plaatjes. De eigen smaak - de gustibus non discutandum - moest het opnemen tegen de vraag van 'komt de boodschap welke de tekst poogt over te brengen wel over'. Kortom, de klant is koning en als deze niets uit mijn opgemaakte kunstwerk weet te halen is het werk voor niets geweest ook al heb ik er nog zoveel typografische geneugten aan beleefd. Voor sommigen betekent dat gewoon op 'safe' spelen daar alles wat afwijkt van Times, Helvetica, Courier en Universe 'parels voor de zwijnen is'.

Sinds het populair worden van het World Wide Web zag je hoe langer hoe meer - met name bij advertenties - drukwerk gaan lijken op web-opmaak. Van 'web-opmaak' mag je ook eigenlijk helemaal niet spreken omdat het bij de 'documenten in HTML' gaat om een 'cross-platform' structuur waarbij een deel van wat je opmaak zou kunnen noemen afhankelijk is van wat de 'ontvanger' met z'n browser er van wil maken.

Bij de lettertekens gaf HTML niet veel meer mogelijkheden dan een variatie in grootte [ten opzichte van een basis-grootte] en stijlgrapjes als 'vet', 'onderstreept' en 'cursief'. De ontvanger kon z'n browser in stellen op het gewenste font en dat is op het Windows-platform niet meer dan een Arial, Times New Roman en een Courier. En zelfs die 3 lettertypes kon de maker van de web-page niet eens afdwingen!

Dat er met HTML - tot versie 3.2 - nog iets van variatie in de web-pagina's gemaakt kon worden lag voornamelijk aan de mogelijkheid om tabellen te maken met elke afzonderlijke cel apart in te richten met tekst en/of plaatjes en om de celgrootte handig te kiezen. Afwijkende lettertypes die in de web-pagina's voorkomen zijn meestal complete gescande plaatjes van tekst in de gekozen fonts.

In HTML kan aan de tag weinig worden toegevoegd:

<basefont size =n>: waarbij 'n' de waarden tussen 1 en 7 kan hebben, default is 3, is 1 het kleinste en 7 het grootste corps.
: waarbij ten opzichte van het 'basefont' corps de lettergrootte groter mag worden.
: idem, of kleiner..

De volgende 'tags' zijn al niet meer standaard in HTML maar wel door zowel Netscape als MS Explorer geimplementeerd. CAB kan met de eerste twee uit de voeten, maar niet met de 'face'.

: lettergrootte absoluut ingesteld, 'n' lopend van 1 t/m 7.
: waarbij de kleur bij naam of bij code wordt opgegeven.
: waarbij de eerste in het rijtje van fonts wordt genomen indien aanwezig, zo niet dan evt. de volgende etc.

Met 'font face' worden in de 'grote wereld' door de makers van web-pagina's de lettertypes vooringesteld, maar aangezien in diezelfde MS-wereld door alle autoriteiten op dat gebied - lees de PC-bladen maar - het advies gegeven wordt om opruiming te houden op de harde schijf: weg met alle fonts behalve het trio Arial, Times New Roman en Courier, zal de variatie in lettertypes noodgedwongen zeer beperkt blijven en zal met behulp van plaatjes het gebruik van andere letters gesimuleerd moeten worden.