|
voor wie de Poolse taal niet machtig is Iemand heeft ooit gezegd dat de Poolse taal ruist als de bladeren in de herfst. Met uitgerekend dit geruis wil ik proberen het publiek te vermaken met een subtiele, abstracte humor die overgaat in een boulevard- danwel kermis-achtige. Maar wat schieten jullie daar nu mee op? De voorstelling heeft weinig handeling van zich zelf - over het toneel loopt een wat verlegen, gevoelige kunstenares die iets ongebruikelijks wil brengen: een concert "Spelen op Stilte". Een tegenwicht voor het lawaai van onze tijd. Haar instrumenten zijn parasols die onder bepaalde voorwaarden - d.w.z. bij absolute stilte - gaan zingen. Zou het lukken om de voorwaarden te scheppen waaronder zo'n uitzonderlijk concert kan plaatsvinden? Haar tegenspeelster is de Blote Dame - een wat geheimzinnige figuur die in de hele stad haar eigen plakaten ophangt. En het publiek is nu juist hier heen gekomen om haar platvloerse grappen en grollen aan te horen, maar niet voor het concert "Spelen op Stilte". De gevoelige kunstenares komt er pas tijdens de voorstelling achter dat er een vergissing in het spel is en dat het haar niet zal lukken om de vereiste concentratie te bereiken. Wanneer ze uiteindelijk verslagen het toneel afgaat, komt de Blote Dame het toneel op. Hoe is ze? Om dat te kunnen begrijpen is het niet nodig te taal te beheersen die ze spreekt, alhoewel het jammer is de ongelofelijke versjes niet te kunnen volgen, maar misschien kennen jullie andere... Haar optreden is kort maar krachtig. En de pointe van het verhaal?... Schokkend en sprakeloos. Gelukkig zijn we allen even verbaasd. Ik groet iedereen, verontschuldig me voor het geruis van de herfstbladeren en tot ziens! Joanna Szczepkowska - auteur |
Do Tych, którzy nie znają języka polskiego! Ktoś kiedyś powiedział, że język polski szeleści jak jesienne liście. Tym właśnie szelestem będę się starała rozbawić widownię od subtelnego, abstrakcyjnego humoru po bulwarowo-jarmaczny. A co Wy będziecie mieli z tego wszystkiego? Przedstawienie ma niewiele akcji - po scenie chodzi nieśmiała, wrażliwa artystka, która ma zamiar zaprezentować coś nietypowego: Koncert Gry na Ciszy. Przeciwko hałasowi naszych czasów. Jej instrumentami są parasole, które w warunkach ciszy absolutnej śpiewają... Ale czy uda się osiągnąć warunki, w których dojdzie do tak wyjątkowego koncertu? Jej konkurentką jest Goła Baba - tajemnicza osoba, która po całym mieście rozwiesza swoje plakaty. I na nią właśnie, na jej proste i niewybredne dowcipy przyszła tutaj publiczność a nie na Koncert Gry na Ciszy. Wrażliwa artystka orientuje się w czasie swojego występu, że zaszła pomylka i to nie pozwala jej osiągnąć odpowiedniego skupienia. Kiedy wreszcie pokonana wychodzi, na scenę wkracza Goła Baba... Jaka jest? Żeby to zrozumieć nie trzeba znać języka, w którym mówi, chociaż szkoda, że nie zrozumiecie jej nieprzywoitych wierszyków ale może znacie jak inne.... Jej występ nie jest długi a pointa? .. zaskakująca i bez słów. Na szczęście dziwimy się wszyscy tak samo. Pozdrawiam wszystkich, przepraszam za szelest jesiennych liści i do zobaczenia! Joanna Szczepkowska - autorka |