|
Op 9 maart was het 15 jaar geleden dat de PNKV werd opgericht. Later in het jaar wordt dat nog op gepaste wijze gevierd. Vijftien jaar is dan misschien niet zoveel in sommige ogen maar voor de geschiedkundige vorsing kan juist zo'n korte eigentijdse periode veel problemen geven. De meeste houvast hebben historici in ons geval aan de alweer ruim 100 uitgaven van Biuletyn. De "officiële" verslaglegging [notulen e.d.] dateert eigenlijk pas vanaf 1984. De eerste vier jaar, voorzover daarover uit Biuletyn iets valt te destilleren, bruisen van vitaliteit. De PNKV is nog een echte vereniging met veel enthousiasme en creativiteit. Dat net in die periode Polen in het middelpunt van de wereldbelangstelling stond is daar natuurlijk niet vreemd aan. In 1984 begint de consolidatie en vorming van het bestuurlijk apparaat. De dans om de wisselplichtvrije visa voor Polen laat niet lang op zich wachten, de vrijages met andere in Polen geinteresseerde organisaties evenmin. Het élan en de 'K' van de PNKV komen in de verdrukking. 'Kaartjes', 'winkelruit', en 'toneelvloer' zoeken en vinden hun eigen weg niettegenstaande de PNKV. De PNKV is een instituut geworden en dat is helaas geen compliment. |
Op 13 mei in Utrecht op de Jaarvergadering staat het Bestuur van de PNKV [8p=2v+6m] klaar om verantwoording af te leggen over het in 1994 uitgevoerde beleid en om te vernemen of het beleid moet worden bijgesteld. Als net als in de afgelopen paar jaar behalve het Bestuur slechts 1 … 1 1/2 % van de leden [13 … 20p] de moeite neemt om de Jaarvergadering actief bij te wonen dan is het niet zo vreemd dat in feite de PNKV als vereniging weinig of geen teken van leven meer vertoont. Komt massaal naar Utrecht! Laat merken dat de PNKV nog een vereniging is en geen versteende stichting ter beheer van een ooit vergaard vermogen! Alles over de Jaarvergadering verderop in Biuletyn. Drie thema's hebben in dit nummer een plaats gevonden naast de bekende vaste rubrieken "Agenda", "Verenigingsnieuws", "PNKV-boekenservice", "Leestafel", "Filatelie", "w Polsce", en "Kartki dla Młodszych". |
|
"Vrouwenemancipatie" na de Internationale Vrouwen Dag [8 maart], "Pasen" na 16-17 april, en "50 jaar Bevrijding" vóór 5 Mei. Anderhalf jaar geleden startte in Polen Gazeta Wyborcza een actie ter verbetering van de omstandigheden waaronder in Polen bevallen werd. De lezeressen werden opgeroepen hun ervaringen op papier te zetten. Een reeks indrukwekkende, schrijnende en zeer persoonlijke verhalen werden gepubliceerd. In dit Biuletyn een persoonlijk relaas vanuit onze eigen kring. (!mid_pag Brieven vervullen meestal eenmalig hun functie en worden daarna of vernietigd of gebundeld in een doos op zolder gezet. In het laatste geval wordt of de brief met doos en al jaren later alsnog bij het oud papier gezet of wordt gelezen door en met geheel andere ogen. Brieven uit begin 1945 vanuitWarszawa naar Nederland aan de vergetelheid ontrukt. Pasen is geen Pasen zonder eieren. Dat is in Nederland zo maar eveneens in Polen. Dat eieren behalve als symbool van nieuw leven magische krachten zouden hebben vindt u in het artikel van Jolanta Stouten. |
|
In dit nummer het derde en laatste deel van de herinneringen van Sławek Chojecki aan de Staat van Beleg. Sławek Magala bespreekt het boek van Podgórecki over de "Poolse Samenleving" en vraagt zich af waar de zedelijke motivatie van de Poolse intelligentia het land gebracht hebben. Kasia Stanisławczyk laat Nederlandse en Poolse jongeren aan het woord over Polen en Nederland. Een reeks opmerkelijke en treffende observaties! Het redactie-team blijft een forse portie menselijk wel en wee niet bespaard. Otto heeft op 30 januari bij een zwaar auto-ongeluk een schedelbasisfractuur opgelopen. Pas twee weken geleden heeft hij het ziekenhuis mogen verlaten om in z'n ouderlijk te gaan revalideren. |
Wij wensen hem van harte beterschap ons zeer goed beseffend dat met zijn herstel veel tijd gemoeid zal zijn. Iwona Przybysz is terug in Nederland na een half jaar in Italië gewerkt te hebben. Het weer de draad oppakken van en beroep en redactiewerk blijkt in de praktijk een te zware opgave. Voor de huidige generatie lezers zij in herinnering gebracht dat Iwona jarenlang de spil was rond het tot stand komen van de Poolstalige teksten binnen Biuletyn zoniet vaak het tot stand komen van Biuletyn at all. Het is spijtig afscheid te moeten nemen van een inspirerende redactrice maar vertrouwen erop van tijd tot tijd te mogen genieten van haar artikelen. U veel leesplezier toewensend, Rein Bakhuizen van den Brink |