Taki napis na grobie by mnie cieszył: 'Nie byle kto, bo byle czym się cieszył!' Chwalipięta, czyli rozmowy z Tatą - Hielenlikker of gesprekken met Vader zijn de weerslag van de gesprekken die Anna Sztaudynger-Kalisiewicz voerde met haar vader toen deze dodelijk ziek lag op oncologische afdelingen van ziekenhuizen in de periode januari - september 1970. In dezelfde periode werd ook Jerzy Okunowicz behandeld voor een hersentumor. De gesprekken, aantekeningen, die door Sztaudynger samen met vrouw en kinderen waren gemaakt werden door Krystyna Okunowicz uitgetikt met de schrijfmachine. Het boek is een mooi document humain geworden waarbij misschien toch wel ongewoon is dat een behandelend arts [prof. Julian Aleksandrowicz], een mede-patiënt [Jurek] en een 'secretaresse' [Krystyna] een 'nawoord' schrijven. Die persoonlijke 'touch' maakt het alleen nog maar bijzonderder. |
Nie spieszno mi na tamtą stronę Tu łąki takie zielone.. Jan Szaudynger overleed op 13 september 1970. 'Chwalipięta' werd door Wydawnictwo Łódzkie uitgebracht in 1973, in een eerste oplage van 20.000. In 1982 werd een tweede, verbeterde editie uitgebracht in een oplage van 80.000. Ik haast me niet naar die andere kant De weiden zijn hier zo groen... Jurek overleed in 1978 aan een hersentumor na de laatste 3 jaar praktisch blind te zijn geweest. Zonder de dagelijkse, nachtelijke gesprekken bij een zwengelapparaat waarmee kleine onderdelen voor ijskasten aan elkaar werden geslagen was ik de drempel om Pools te leren nooit over gekomen. Pools en gebarentaal waren de voornaamste communicatiemogelijkheden tussen Jurek, Stenia - zijn tweede vrouw - en mij. De kleine Małgosia was 3 jaar oud toen haar vader stierf. |