|
Op 23.12.1915 Utrecht werd Willempje geboren als jongste kind van Justus Hauer [zoon van Johannes Marinus Hauer en Anna Maria Mulder] en Carolina van Bennekom [dochter van Rijk van Bennekom en Willempje Berendsen]. Willy was vernoemd naar haar oma van moeders kant. Vader was werkzaam bij de spoorwegen en overleed toen WIl nog erg jong was. Als jongste van 5 kinderen - naast Rijk, Annie, Olly en Just werd ze goed opgevangen door haar krachtige moeder en de andere, oudere kinderen. Het huis van Oma Hauer stond altijd open voor de vrienden en vriendinnen van de kinderen Hauer. Wil - en ze was niet de enige - hield van zingen, fietsen, dansen en feestvieren. Op de middelbare school deed ze aan cabaret en zong ze operette samen met Wim Sonneveld. Aan het einde van de jaren '30 leerde op een familiefeest de verlegen student Rein kennen. Ze verloofden zich op 5 mei 1940. De vreugde was kort - enkele dagen later vielen de Duitsers Nederland binnen. Er braken moeilijke tijden uit. Rein's ouders en broer en zus waren nog geen jaar eerder terug gegaan naar Indië. Rein moest afpromoveren op de Universiteit in Utrecht, Wil deed administratieve banen o.a. bij de Ned. Spoorwegen. |
Bij dezelfde Spoorwegen had Wil in 1939 haar filmdebuut gemaakt in de jubileum-film van de NS. In de oorlog was Wil lange tijd bedlegerig - ze had pleuritis. Wil en Rein kwamen uiteindelijk de oorlog goed door. O zo belangrijk was de hechte band tussen de neven en nichten van Rein, en het vaste honk in Driebergen bij Tante Regien en Oom Henk. Rein was in 1943 gepromoveerd en werkte voor de universiteit. Na de bevrijding was het trouwen geblazen. Op 11 augustus 1945 trouwden ze in Utrecht. Rein hoopte op werk in Indië bij de Plantentuin, echter niet alleen de nierbeschadiging die kort voor de oorlog was geconstateerd, maar ook de politiek onzekere situatie speelde hem parten. Het zou er uitendelijk niet van komen. Wel in het kader van een inter-universitaire uitwisseling woonden WIl en Rein een jaar in Zwitserland. De vrienden daar opgedaan bleven vrienden voor het leven - de heer en mevrouw Bosch [Mutti], Erich Bosch, Hans Hunziker, Margrit Hunziker en Curt Ekert. Terug in Nederland begon het werk in Leiden aan het Rijksherbarium. Voor beiden, want Wil kon goed typen en dat was bij het werk aan de Flora Malesiana hard nodig. |
|
In de kleine 2-kamer verdieping op Lijsterstraat 5 werd het gezin uitgebreid met 2 kinderen - Rein in 1947 en Justus Dick in 1950. Ze hadden het financieel niet breed - de erfenis van tante Eva was nogal versnipperd en wat er van de Indische bezittingen van Opa en Oma Bakhuizen van den Brink over was ging op aan het heen en weer reizen tussen Nederland en Indië van schoonzus Riekje en haar moeder. Gelukkig had Rein een lieve neef in Breda, naar wie de 2e zoon vernoemd werd - Dick. Op de Lijsterstraat werd nog net het zware stormweer doorstaan, maar in hetzelfde jaar 1953 kon de familie verhuizen naar de rand van de stad Leiden, naar de Zoeterwoudseweg. |
Van uit de Zoeterwoudseweg werden elke zomer de vakanties georganiseerd op de Veluwe of in Zuid-Limburg. Op de fiets die eerder met de trein was vervoerd. In de pensions was het Willy die de sfeer aangaf - er moet gedanst en gezongen worden. Contacten werden makkelijk gelegd - Willy trok zich niets aan van rangen en standen. In de jaren 60 werden de trajecten wat langer, eerst de Süd-Eifel in Duitsland, later de Vorarlberg in Oostenrijk. Ook daar was het elke avond feest. Vanuit de Vorarlberg werden de contacten met Sankt Gallen en Zürich weer aangetrokken. En uiteraard nieuwe contacten gelegd o.a. met Heinz en Marlise Spinner welke nu na ruim 30 jaar nog steeds levend zijn. |
|
In 1973 vertrokken Rein en Willy voor een half jaar naar Aarhus, Denemarken waar Rein gastprofessor werd. Willy bereidde zich daar intensief op voor door Deens te gaan leren. Het werd voor beiden een van de hoogtepunten in hun leven. Terug in Nederland rondde Rein zijn werk aan het Rijksherbarium af met het coachen van nieuwe medewerkers. Willy zong actief in het koor Ex-Animo en elk jaar de Mattheus Passion.. Maar na Rein's pensionering begonnen de gezondheidsproblemen. De nieren van Rein waren echt beschadigd en een lange periode van verslechtering en nierdialsye brak aan. Een constante last en zorg voor Willy. |
Na de dood van Rein in 1987 brak een wedergeboorte aan, Willy leefde geheel op in het zang- en kaartleven. Halverwege de jaren 90 bleek het huis aan de Zoeterwoudseweg problematisch bij gezondheidsproblemen - geenWC op de slaapverdieping en een steile trap. Het feit dat veel kaartvriendinnen in de v.d Willigenhof woonden gaf de doorslag voor waarheen verhuisd zou moeten worden. In 1998 werd de knoop doorgehakt. Wil verhuisde naar de Apollolaan en het huis aan de Zoeterwoudseweg werd verkocht. |
|
Op de Apollolaan was ze al snel weer geheel thuis. Onvermijdelijk zag ze met het verstrijken van de tijd dierbare vriendinnen haar ontvallen en realiseerde ze zich dat ook voor haar het moment niet meer ver zou zijn. Twee jaar geleden kreeg ze een lichte beroerte direct erop gevolgd door een polsbreuk. Voor ons allen was de plotselinge, snelle achteruitgang op alle punten merkbaar. De pols had een half jaar nodig om te herstellen, maar haar levenslust was weg. De afgelopen maanden hebben we eerst afscheid moeten nemen van Tante Riek, een maand later van Oom Just - de broer van Wil - en nu weer een maand later..... |
Willy heeft een mooi, lang leven mogen hebben en wij zijn dankbaar zo lang samen te hebben mogen zijn. We zijn ook dankbaar dat een verder lijden haar bespaard is gebleven. 25.03.2006 bij de begrafenis op Rhijnhof, Leiden
|
|
|
