|
ASCII ofwel de American Standard Code for Information Interchange is nog steeds de standaard voor recht toe recht aan tekst. De oorspronkelijke ASCII omvat 127 tekens ofwel een 7-bits notatie. Met een 8-bits notatie van lettertekens of karakters kunnen er tot 256 [gecodeerd 0 t/m 255, in 8 bits, van 00000000 t/m 11111111] worden vastgelegd. De eerste 32 [0 t/m 31] zijn de non-printables en hebben vaak de taak van speciale besturingen, tussen 32 [spatie] en 127 [] liggen de gewone schrijfmachineletters zonder die met diacritische tekens [',`,",^ etc.]. . Het gebied boven de 128 is een grijs gebied. Sommige lettertekens worden door een aantal computer platforms resp. programma's gelijk gebruikt, andere totaal verschillend. De standaard Atari indeling van de boven 127 reeks zet de Hebreeuwse karakters op 194-220. In de IBM-karakterset worden enkele achtergrondpatronen en diverse soorten kaderlijnen geplaatst op de posities 177-223. Zonder die kaderlijnen had WordPerfect nooit Desk Top Publishing aspiraties kunnen hebben. Kom je zulke kaderlijnen tegen in publicaties dan is het zo goed als zeker dat deze met WordPerfect is vervaardigd. |
Zowel de Atari-karakterset als de IBM-set gebruiken voor de Griekse letters de posities 224-235. Ook zijn 236-253 in beide sets gelijk voor o.a. wiskundige symbolen. Positie 228 is eigenlijk een Griekse bˆta maar wordt ook misbruikt voor de Duitse dubbele s of sz, Atari heeft daarvoor positie 158 gereserveerd, IBM heeft op 158 het Peseta teken. Positie 254 wordt bij Atari gebruikt voor superscript 3, en bij IBM voor een klein rechthoekje. Op de Apple MacIntosh is de indeling boven de 127 totaal anders. Maar ook binnen de zware Desk Top Publishing paketten in de MS-DOS/Windows omgeving is de standaardisatie zoek. Ventura Publisher hanteert een eigen indeling [220-255 worden überhaupt niet gebruikt] die weer afwijkt van die van Pagemaker en Quark Xpress. Geen wonder dat teksten die heen en weer moeten tussen MS-DOS/Windows en Apple Mac op dat punt wat steekjes kunnen laten vallen. |